Ostatnia część krótkich wpisów z cyklu stres i jedzenie 
W biologicznej odpowiedzi na stres biorą udział dwa systemy biologiczne:
część wspólczulna autonomicznego układu nerwowegooraz oś podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA, ang. hypothalamic-pituitary-adrenal axis).Reakcja osi HPA obejmuje produkcję i wydzielanie m.in. kortyzolu i adrenaliny – hormonów odpowiedzialnego za mobilizację organizmu w reakcji stresowej 
To między innymi kortyzol pozwala Tobie rano zmobilizować się do pobudki 
To między innymi kortyzol pozwala Tobie rano zmobilizować się do pobudki Krótkoterminowa reakcja na stres jest bardzo potrzebna i adaptacyjna. Problem pojawia się, gdy stresujemy się przewlekle… A to jest domeną naszych czasów 
Co się dzieje, gdy stale się stresujemy? 
W przewlekłym stresie oś HPA jest nadmiernie aktywowana. Jednocześnie mechanizmy odpowiedzialne za homeostazę przestają odpowiednio działać (zaburzone zwrotne hamowanie osi), przez co organizm znajduje się w stanie przewlekle zbyt wysokiego poziomu hormonów stresu 
Ciągle aktywna oś HPA może mieć wpływać na zwiększone łaknienie żywności wysokoenergetycznej i wysokotłuszczowej, jak na przykład ciastka, batoniki, czekolada, fast foody 
. Żywność ta przynosi ukojenie również dlatego, że za sprawą adrenaliny zwiększa się produkcja soków trawiennych z kwasem solnym – poczucie pełnego brzucha łagodzi nieprzyjemny stan “fałszywego głodu”. Dodatkowo w reakcji na stres zmienia się odpowiedź hormonów odpowiedzialnych za prawidłowe odczuwanie głodu i sytości, między innymi leptyny, greliny i neuropeptydu Y. W efekcie pojawia się zwiększona tolerancja na większe ilości jedzenia, szczególnie u osób będących często na niskoenergetycznych dietach 
. Żywność ta przynosi ukojenie również dlatego, że za sprawą adrenaliny zwiększa się produkcja soków trawiennych z kwasem solnym – poczucie pełnego brzucha łagodzi nieprzyjemny stan “fałszywego głodu”. Dodatkowo w reakcji na stres zmienia się odpowiedź hormonów odpowiedzialnych za prawidłowe odczuwanie głodu i sytości, między innymi leptyny, greliny i neuropeptydu Y. W efekcie pojawia się zwiększona tolerancja na większe ilości jedzenia, szczególnie u osób będących często na niskoenergetycznych dietach Dodatkowo zostaje zaburzony metabolizm węglowodanów. Nadmierne wydzielanie kortyzolu zmniejsza insulinowrażliwość komórek organizmu, zwiększając tym samym tendencję do dystrybucji tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, powodując tzw. “stresowy brzuszek” 
Jednakże w chwili bardzo dużego stresu działanie hormonów stresu sprawia, że poza napiętym ciałem mamy również “skurczony” żołądek (napięta mięśniówka żołądka). Wtedy o jedzeniu nie ma mowy Organizm w sytuacji stresu mobilizuje się do reakcji „uciekaj albo walcz” (a w zasadzie „uciekaj, walcz albo nie ruszaj się”). to dzięki współczulnej części naszego układu nerwowego! Nie czas na jedzenie, gdy z perspektywy organizmu jesteśmy w sytuacji zagrożenia. Dopiero kiedy napięcie minie, pojawia się zwiększone łaknienie, gdyż przywspółczulna część układu nerwowego „nastawia” nas na odpoczynek i łaknienie. Nie w pełni obniżony jeszcze kortyzol aktywuje wtedy apetyt również na produkty wysokotłuszczowe i wysokoenergetyczne
Organizm w sytuacji stresu mobilizuje się do reakcji „uciekaj albo walcz” (a w zasadzie „uciekaj, walcz albo nie ruszaj się”). to dzięki współczulnej części naszego układu nerwowego! Nie czas na jedzenie, gdy z perspektywy organizmu jesteśmy w sytuacji zagrożenia. Dopiero kiedy napięcie minie, pojawia się zwiększone łaknienie, gdyż przywspółczulna część układu nerwowego „nastawia” nas na odpoczynek i łaknienie. Nie w pełni obniżony jeszcze kortyzol aktywuje wtedy apetyt również na produkty wysokotłuszczowe i wysokoenergetyczne